H σκοτεινή και βίαιη ιστορία του Μάουρι Λέρνερ μεταξύ αθλήματος, δολοφονιών και φυλακής... Είχε τον τέλειο καιρό για μπέιζμπολ και ο άνθρωπος που καθόταν σκυφτός στο πίσω κάθισμα της μπιούικ, παλιότερα, ζούσε και ανέπνεε για αυτές μέρες. Οι υπάλληλοι της μικρής επιχείρησης έσκυψαν τρομαγμένοι καθώς ο μασκοφόρος ένοπλος πυροβολούσε τον μπουκμέικερ που τόλμησε να αψηφήσει το οργανωμένο έγκλημα της μαφίας Patriarca, βορειοανατολικά της Νέας Υόρκης, στο Νιου Ινγκλαντ. Νεκρός, εκτός από τον μπούκι, έπεσε και ο σωματοφύλακάς του. Δολοφόνος και συνεργοί μαζεύτηκαν μετά τη «δουλειά» για να ξεκουραστούν σ’ ένα μοτέλ όπου το όνομα του «Προ» εξυμνήθηκε δεόντως για την «αποτελεσματικότητα του». Μάουρι Λέρνερ Εδώ δεν έχουμε την εισαγωγή μιας ακόμα νουάρ ιστορίας μυθοπλασίας αλλά την πραγματική αναπαράσταση ενός φόνου -εκ των πολλών- και εγκλημάτων που είχε διαπράξει ένα από τα πλέον ανερχόμενα αστέρια στο αμερικανικό μπέιζμπολ, ο Μάουρι «Προ» Λέρνερ, πίσω στις δεκαετίες του 50 και του 60, στις Η.Π.Α. Το παρατσούκλι «Προ» του κόλλησε ήδη από τα σχολικά χρόνια όταν και τον προσφωνούσαν «Μικρό Καθηγητή» (Little Professor) μιας και ήταν αρκετά ανεπτυγμένος για παιδί της ηλικίας του (στις τελευταίες τάξεις του λυκείου) αλλά και πολύ καλύτερος στο μπέιζμπολ σχεδόν από όλους τους συνομήλικούς του. Ένα ταλέντο που του έδωσε τη δυνατότητα στα 18 του χρόνια να πάρει μεταγραφή για τον σύλλογο Washington Senators και να παίξει στην δεύτερη ομάδα. Εκεί πέρασε μία τραγική χρονιά από άποψη στατιστικών και «κόλλησε» για δύο χρόνια στα μικρά των πιο άσημων ομάδων της εποχής. Μέχρι το 1957 που βρέθηκε στη θυγατρική ομάδα των Milwaukee Braves, στο Μπόις του Άινταχο και η καριέρα του πήρε την ανιούσα με ποσοστά ζηλευτά, ανάγκασαν το σύλλογο των Pittsburgh Pirates να τον εμπιστευτεί. Και εκείνος τους δικαίωσε. Σε αυτό που απέτυχε ωστόσο είναι να πείσει τους πάντες πως ο πράος και ευγενικός χαρακτήρας που έβγαζε σε προπονήσεις και γήπεδο θα ήταν και αυτός που θα τον ακολουθούσε και στην υπόλοιπη ζωή του. Η φήμη του Λέρνερ σαν «τσαμπουκαλής» που έβαζε πάντα την υπόληψη και την τιμή της ομάδας πάνω από λογικές «μέσων αποστάσεων» επιβεβαιώθηκε σε ένα περιστατικό σε αγώνα στη Νικαράγουα όπου εκείνος με έναν συμπαίκτη του ξυλοκόπησαν αρκετούς Κουβανούς παίκτες της αντίπαλης ομάδας. Σαν αποτέλεσμα –και φυσιολογικά- ήρθε η στασιμότητα στη
δεύτερη ομάδα των Pirates παρόλο που είχε πολλές ευκαιρίες. Τραυματισμοί και χαμηλή αυτοεκτίμηση όμως έμπαιναν πάντα εμπόδιο. Μάουρι ΛέρνερΧαρακτηριστικό στιγμιότυπο της εποχής ήταν όταν ο Φρανκ Κόστρο, πασίγνωστος παίκτης της μεγάλης κατηγορίας του αμερικάνικου πρωταθλήματος μπέιζμπολ είχε δηλώσει «χτυπούσα πάνω από .300 αλλά δεν ήμουν ούτε κατά διάνοια κοντά στα ποσοστά του πρώτου που δεν ήταν άλλος από τον Λέρνερ». Ολισθαίνοντας στο έγκλημα Τα επόμενα 4 χρόνια τον βρήκαν να βολοδέρνει σε διάφορες ομάδες μικρότερων κατηγοριών με τα ποσοστά του να είναι εξίσου εντυπωσιακά με πριν αλλά τις αποδοχές του να μην ξεπερνούν τα 700 δολάρια για μήνες. Όταν βρέθηκε σε μία ομάδα «πρώην» αθλητών τους Macon Peaches, έκανε προπονήσεις και ξαφνικά εξαφανιζόταν «για προσωπικούς λόγους». Αυτοί οι «προσωπικοί λόγοι» έγιναν δημόσιοι το 1961, όταν συνελήφθη για ένοπλη ληστεία σ’ ένα κατάστημα επίπλων στη Βοστόνη και λίγους μήνες μετά συνελήφθη ξανά για την οργάνωση μίας ακόμα ένοπλης ληστείας. Όλο αυτό το διάστημα ο Λέρνερ δεν σταμάτησε να παίζει μπέιζμπολ και να έχει ποσοστά που θα ζήλευαν παίκτες των μεγαλύτερων κατηγοριών. Το 1962 ήταν στο δυναμικό των Raleigh Capitals και μαζί με home runs έκλεβε τηλεοράσεις από καταστήματα ηλεκτρονικών. Κάθε σκάουτερ της μεγάλης κατηγορίας είχε τα μάτια του στραμμένα σε εκείνον. Πλέον τα είχαν και οι «σκάουτερς» του FBI. H διαδρομή της βίας Σε εκείνο το σημείο της ζωής του ο 25χρονος Λέρνερ έκανε παρέα με δύο γνωστούς εγκληματίες στο Νιου Ινγκλαντ, τους Τζον Κέλλι και Τζορτζ Αγισοτέλη, οι οποίοι ήταν οι κύριοι ύποπτοι για τη ληστεία σε φορτηγό των ταχυδρομείων στο Μας του Πλίμουθ, με την εφευρετική αμφίεση ως αστυνομικοί και εντυπωσιακή λεία το 1,5 εκατομμύρια δολάρια. Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι πως οι δύο κακοποιοί παρέμειναν μόνο ύποπτοι καθώς δεν συνελήφθησαν ποτέ. Η φήμη του Λέρνερ ωστόσο προηγούνταν από τον ίδιο όπως και οι ληστείες που είχε διαπράξει, χωρίς να έχει καταδικαστεί ποτέ για αυτές. Ένας αστικός μύθος που ήθελε να συνδυάζει το ταλέντο του στο μπέιζμπολ και τις επιθετικές επιδόσεις του, τον έβαζε να χτυπάει το κεφάλι ενός άνδρα με το μπαστούνι του την ώρα που άνοιγε την εξώπορτα του σπιτιού του. Οι σκάουτερς των «Boston Red Sox του οργανωμένου εγκλήματος», της οργάνωσης «Πατριάρκα» είχαν κρατήσει ήδη στα τεφτέρια τους το όνομα του «Προ» Λέρνερ και δεν άργησαν να τον καλέσουν. Την τριετία 1965 – 1967 ο Λέρνερ μαζί με τον Κέλλι είχαν αναλάβει να «εξαφανίσουν» κάποιους άνδρες που είχαν πάρει την χαζή απόφαση να κλέψουν ένα μπουκμέικερ που είχε σχέσεις με υψηλόβαθμο μαφιόζο. Και τους εξαφάνισαν. Θρυλείται πως ο Λέρνερ «έγραφε» όλες τις νεκρολογίες. Εκείνη την διετία είναι που χάθηκαν και τα τελευταία ίχνη της κανονικής καριέρας του Λέρνερ σαν αθλητή. Ξετυλίγοντας τον υπόκοσμο Η μαφία του Νιου Ινγκλαντ
και το αφεντικό, της Ρέιμοντ Λ. Πατρίαρκα, ήταν πραγματικά ανέγγιχτοι. Διοικούσαν όλες τις επιχειρήσεις από μία βιτρίνα μικροεπιχείρησης στην Φέντεραλ Χιλ του Πρόβιντενς. Μέχρι που μία επιχείρηση της οργάνωσης πήγε πολύ, μα πολύ, στραβά και πολλά στόματα άρχισαν να μιλούν στις αρχές. Το πλήγμα ήταν τεράστιο: Ο Κέλλι ήταν συνεργάτης της αστυνομίας. Από τα πρώτα ονόματα που έδωσε ο Κέλλι ήταν αυτό του «Προ», εξηγώντας πως τον προσέγγισαν για να είναι ο κύριος εκτελεστής της οργάνωσης καθώς ήταν έξυπνος, μεθοδικός, μία πραγματική φονική μηχανή. Ένας άλλος πληροφοριοδότης των Αρχών είχε χαρακτηρίσει τον Λέρνερ «σαδιστή δολοφόνο που έπαιρνε ικανοποίηση μόνο όταν έβλεπε τα θύματα να ματώνουν» Το FBI δεν άργησε να συλλάβει τον «Προ». Αυτό έγινε στο σπίτι που μοιραζόταν με την σύζυγο και τα δύο τους παιδιά στο Ρόουντ Άιλαντ. Το υπόγειο του σπιτιού το είχε μετατρέψει σε αυτοσχέδιο πεδίο σκοποβολής με πάρα πολλά όπλα να βρίσκονται εντός της οικίας. Δέκα χρόνια πριν θα έβλεπες σπίτι του μόνο μπάλες, μπαστούνια και γάντια του μπέιζμπολ. Η δίκη που ακολούθησε ήταν η πρώτη αλλά όχι η τελευταία για τον Λέρνερ.
Τον Μάρτιο του 1970 το δικαστήριο τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης δις ισόβια. Ήταν μόλις 34 ετών. Κρατούμενος πρότυπο Το προσωνύμιο «μικρός καθηγητής» δεν τον ακολουθούσε τυχαία. Ακόμα και μέσα στην φυλακή, όπου η Πατριάρκια «έλυνε και έδενε», εκείνος ξεχώρισε για την στάση του. Το γεγονός ότι είχε κρατήσει το στόμα του κλειστό κατά την διάρκεια της δίκης το εξαργύρωνε εντός τειχών. Ο αρχηγός της μαφίας εντός φυλακής, Γκεράρντ Κουιμέτ, τον άφηνε στην ησυχία του. Εκείνος ακολουθούσε επ’ ακριβώς
τους κανόνες της φυλακής, δεν εμπλεκόταν σε τσακωμούς και γενικευμένες εξεγέρσεις. Συγκεκριμένα το 1980 ο Λέρνερ έσωσε έναν δεσμοφύλακα όταν ένας άλλος κρατούμενος τον έπνιγε με ένα καλώδιο. Μέχρι και προπονητής ομάδων κρατουμένων, μπέιζμπολ και σόφτμπολ έγινε. Και φυσικά ήταν τόσο τελειομανής που δεν ήθελε να χάσει ούτε φιλικό αγώνα. Τα παιδιά που αποτελούσαν τις ομάδες που προπονούσε τον σεβόντουσαν γιατί τον φοβόντουσαν. Είπαμε η φήμη του προηγούταν του ίδιου. Ο δρόμος προς την ελευθερία χρωστάει στη Μαφία Χρηματισμένοι ντετέκτιβ του FBI που ψευδομαρτύρησαν και διάφορες «αγαθοεργίες» των πρώην συντρόφων του Λέρνερ (απειλές, ξυλοδαρμοί κ.α.) οδήγησαν το ανώτατο δικαστήριο του Ρόουντ Άιλαντ να τον αφήσει ελεύθερο λέγοντας πως ο έντιμος βίος του κατά την διάρκεια της ποινής του και τα καινούρια στοιχεία ήταν αρκετά. Ήταν 53 χρονών. Οι δεσμοί με την Μαφία είναι δύσκολο να σπάσουν και μόνο ο θάνατος μπορεί να σε χωρίσει –πραγματικά-από αυτήν. Ο Λέρνερ προσπάθησε να ξεκόψει πλήρως από το παρελθόν του φεύγοντας για την Καλιφόρνια. Πέθανε το 2013 αφήνοντας πίσω του τα δύο παιδιά του και το ένα εγγόνι του, μιας και η γυναίκα του τον είχε «αφήσει» 10 χρόνια πρωτύτερα από καρκίνο. Δεν ξέχασε ποτέ τους συμπαίκτες του από το μπέιζμπολ και προσπαθούσε πάντα να μιλά μαζί τους. Ήταν παίκτης της ομάδας και θα πέθαινε για αυτή. Όταν τον ρωτούσαν «ε, Μάουρι που χάθηκες;» εκείνος προσπαθούσε να τους εξηγήσει όσο καλύτερα μπορούσε που είχε χαθεί...
Via
δεύτερη ομάδα των Pirates παρόλο που είχε πολλές ευκαιρίες. Τραυματισμοί και χαμηλή αυτοεκτίμηση όμως έμπαιναν πάντα εμπόδιο. Μάουρι ΛέρνερΧαρακτηριστικό στιγμιότυπο της εποχής ήταν όταν ο Φρανκ Κόστρο, πασίγνωστος παίκτης της μεγάλης κατηγορίας του αμερικάνικου πρωταθλήματος μπέιζμπολ είχε δηλώσει «χτυπούσα πάνω από .300 αλλά δεν ήμουν ούτε κατά διάνοια κοντά στα ποσοστά του πρώτου που δεν ήταν άλλος από τον Λέρνερ». Ολισθαίνοντας στο έγκλημα Τα επόμενα 4 χρόνια τον βρήκαν να βολοδέρνει σε διάφορες ομάδες μικρότερων κατηγοριών με τα ποσοστά του να είναι εξίσου εντυπωσιακά με πριν αλλά τις αποδοχές του να μην ξεπερνούν τα 700 δολάρια για μήνες. Όταν βρέθηκε σε μία ομάδα «πρώην» αθλητών τους Macon Peaches, έκανε προπονήσεις και ξαφνικά εξαφανιζόταν «για προσωπικούς λόγους». Αυτοί οι «προσωπικοί λόγοι» έγιναν δημόσιοι το 1961, όταν συνελήφθη για ένοπλη ληστεία σ’ ένα κατάστημα επίπλων στη Βοστόνη και λίγους μήνες μετά συνελήφθη ξανά για την οργάνωση μίας ακόμα ένοπλης ληστείας. Όλο αυτό το διάστημα ο Λέρνερ δεν σταμάτησε να παίζει μπέιζμπολ και να έχει ποσοστά που θα ζήλευαν παίκτες των μεγαλύτερων κατηγοριών. Το 1962 ήταν στο δυναμικό των Raleigh Capitals και μαζί με home runs έκλεβε τηλεοράσεις από καταστήματα ηλεκτρονικών. Κάθε σκάουτερ της μεγάλης κατηγορίας είχε τα μάτια του στραμμένα σε εκείνον. Πλέον τα είχαν και οι «σκάουτερς» του FBI. H διαδρομή της βίας Σε εκείνο το σημείο της ζωής του ο 25χρονος Λέρνερ έκανε παρέα με δύο γνωστούς εγκληματίες στο Νιου Ινγκλαντ, τους Τζον Κέλλι και Τζορτζ Αγισοτέλη, οι οποίοι ήταν οι κύριοι ύποπτοι για τη ληστεία σε φορτηγό των ταχυδρομείων στο Μας του Πλίμουθ, με την εφευρετική αμφίεση ως αστυνομικοί και εντυπωσιακή λεία το 1,5 εκατομμύρια δολάρια. Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι πως οι δύο κακοποιοί παρέμειναν μόνο ύποπτοι καθώς δεν συνελήφθησαν ποτέ. Η φήμη του Λέρνερ ωστόσο προηγούνταν από τον ίδιο όπως και οι ληστείες που είχε διαπράξει, χωρίς να έχει καταδικαστεί ποτέ για αυτές. Ένας αστικός μύθος που ήθελε να συνδυάζει το ταλέντο του στο μπέιζμπολ και τις επιθετικές επιδόσεις του, τον έβαζε να χτυπάει το κεφάλι ενός άνδρα με το μπαστούνι του την ώρα που άνοιγε την εξώπορτα του σπιτιού του. Οι σκάουτερς των «Boston Red Sox του οργανωμένου εγκλήματος», της οργάνωσης «Πατριάρκα» είχαν κρατήσει ήδη στα τεφτέρια τους το όνομα του «Προ» Λέρνερ και δεν άργησαν να τον καλέσουν. Την τριετία 1965 – 1967 ο Λέρνερ μαζί με τον Κέλλι είχαν αναλάβει να «εξαφανίσουν» κάποιους άνδρες που είχαν πάρει την χαζή απόφαση να κλέψουν ένα μπουκμέικερ που είχε σχέσεις με υψηλόβαθμο μαφιόζο. Και τους εξαφάνισαν. Θρυλείται πως ο Λέρνερ «έγραφε» όλες τις νεκρολογίες. Εκείνη την διετία είναι που χάθηκαν και τα τελευταία ίχνη της κανονικής καριέρας του Λέρνερ σαν αθλητή. Ξετυλίγοντας τον υπόκοσμο Η μαφία του Νιου Ινγκλαντ
και το αφεντικό, της Ρέιμοντ Λ. Πατρίαρκα, ήταν πραγματικά ανέγγιχτοι. Διοικούσαν όλες τις επιχειρήσεις από μία βιτρίνα μικροεπιχείρησης στην Φέντεραλ Χιλ του Πρόβιντενς. Μέχρι που μία επιχείρηση της οργάνωσης πήγε πολύ, μα πολύ, στραβά και πολλά στόματα άρχισαν να μιλούν στις αρχές. Το πλήγμα ήταν τεράστιο: Ο Κέλλι ήταν συνεργάτης της αστυνομίας. Από τα πρώτα ονόματα που έδωσε ο Κέλλι ήταν αυτό του «Προ», εξηγώντας πως τον προσέγγισαν για να είναι ο κύριος εκτελεστής της οργάνωσης καθώς ήταν έξυπνος, μεθοδικός, μία πραγματική φονική μηχανή. Ένας άλλος πληροφοριοδότης των Αρχών είχε χαρακτηρίσει τον Λέρνερ «σαδιστή δολοφόνο που έπαιρνε ικανοποίηση μόνο όταν έβλεπε τα θύματα να ματώνουν» Το FBI δεν άργησε να συλλάβει τον «Προ». Αυτό έγινε στο σπίτι που μοιραζόταν με την σύζυγο και τα δύο τους παιδιά στο Ρόουντ Άιλαντ. Το υπόγειο του σπιτιού το είχε μετατρέψει σε αυτοσχέδιο πεδίο σκοποβολής με πάρα πολλά όπλα να βρίσκονται εντός της οικίας. Δέκα χρόνια πριν θα έβλεπες σπίτι του μόνο μπάλες, μπαστούνια και γάντια του μπέιζμπολ. Η δίκη που ακολούθησε ήταν η πρώτη αλλά όχι η τελευταία για τον Λέρνερ.
Τον Μάρτιο του 1970 το δικαστήριο τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης δις ισόβια. Ήταν μόλις 34 ετών. Κρατούμενος πρότυπο Το προσωνύμιο «μικρός καθηγητής» δεν τον ακολουθούσε τυχαία. Ακόμα και μέσα στην φυλακή, όπου η Πατριάρκια «έλυνε και έδενε», εκείνος ξεχώρισε για την στάση του. Το γεγονός ότι είχε κρατήσει το στόμα του κλειστό κατά την διάρκεια της δίκης το εξαργύρωνε εντός τειχών. Ο αρχηγός της μαφίας εντός φυλακής, Γκεράρντ Κουιμέτ, τον άφηνε στην ησυχία του. Εκείνος ακολουθούσε επ’ ακριβώς
τους κανόνες της φυλακής, δεν εμπλεκόταν σε τσακωμούς και γενικευμένες εξεγέρσεις. Συγκεκριμένα το 1980 ο Λέρνερ έσωσε έναν δεσμοφύλακα όταν ένας άλλος κρατούμενος τον έπνιγε με ένα καλώδιο. Μέχρι και προπονητής ομάδων κρατουμένων, μπέιζμπολ και σόφτμπολ έγινε. Και φυσικά ήταν τόσο τελειομανής που δεν ήθελε να χάσει ούτε φιλικό αγώνα. Τα παιδιά που αποτελούσαν τις ομάδες που προπονούσε τον σεβόντουσαν γιατί τον φοβόντουσαν. Είπαμε η φήμη του προηγούταν του ίδιου. Ο δρόμος προς την ελευθερία χρωστάει στη Μαφία Χρηματισμένοι ντετέκτιβ του FBI που ψευδομαρτύρησαν και διάφορες «αγαθοεργίες» των πρώην συντρόφων του Λέρνερ (απειλές, ξυλοδαρμοί κ.α.) οδήγησαν το ανώτατο δικαστήριο του Ρόουντ Άιλαντ να τον αφήσει ελεύθερο λέγοντας πως ο έντιμος βίος του κατά την διάρκεια της ποινής του και τα καινούρια στοιχεία ήταν αρκετά. Ήταν 53 χρονών. Οι δεσμοί με την Μαφία είναι δύσκολο να σπάσουν και μόνο ο θάνατος μπορεί να σε χωρίσει –πραγματικά-από αυτήν. Ο Λέρνερ προσπάθησε να ξεκόψει πλήρως από το παρελθόν του φεύγοντας για την Καλιφόρνια. Πέθανε το 2013 αφήνοντας πίσω του τα δύο παιδιά του και το ένα εγγόνι του, μιας και η γυναίκα του τον είχε «αφήσει» 10 χρόνια πρωτύτερα από καρκίνο. Δεν ξέχασε ποτέ τους συμπαίκτες του από το μπέιζμπολ και προσπαθούσε πάντα να μιλά μαζί τους. Ήταν παίκτης της ομάδας και θα πέθαινε για αυτή. Όταν τον ρωτούσαν «ε, Μάουρι που χάθηκες;» εκείνος προσπαθούσε να τους εξηγήσει όσο καλύτερα μπορούσε που είχε χαθεί...
Via
from SALE de SPORT http://ift.tt/2e9N4Ys
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου