Εάν υπάρχει κάτι πιο εκνευριστικό από την παρακολούθηση συζητήσεως συμμετεχούσης της Βούλτεψη, την ακρόαση απόψεων της Μισέλ της Ασημακοπούλου και της αναγνώσεως δηλώσεων της Πιπιλή περί μαϊμού τσαντών, είναι ο ξέφρενος πανηγυρισμός και η ντόπα ευτυχίας του Homo neo-Hellenicus για κάποια επιτυχία της εθνικής του ομάδος.
Συμπτώματα παρακμής. Παρήλθε ο καιρός που κάθε γονέας ήθελε τον γιο του λαμπρό επιστήμονα. Οι καιροί άλλαξαν και κάθε πατέρας που σέβεται τον εαυτό του ονειρεύεται το παιδί του με τατουάζ μανίκι, πολύχρωμα ποδοσφαιρικά παπούτσια, στρασάκι σκουλαρίκι, ποδοσφαιριστή κάποιας γνωστής ομάδας που στον ελεύθερό του χρόνο πηδάει – ενίοτε ξύνει το αμάξι της με τα κλειδιά του και την απειλεί – κάποια γνωστή βλαχοτραγουδιάρα που «ερμηνεύει» την επιτυχία – τσιχλοτραγουδάκι της εποχής, ήτοι ακόμα ένα μνημείο νεοελλαδικού σκατοψυχισμού, κατά το «χειρότερη
να είναι η κάθε σου ημέρα» ή «όπως λέει ο λαός, κακό σκυλί ψόφο δεν έχει». Το να είναι ο γόνος σου πυρηνικός φυσικός στου Cern είναι κάπως ντεμοντέ, καθότι το Cern δεν έχει σηκώσει ποτέ τσουλού, δεν το ξέρει η μάνα του – πόσο μάλλον ο γείτονας σου που θες να κάνεις επίδειξη – και το ελβετικό πρωτάθλημα είναι από τα πιο παρακατιανά της Ευρώπης. H τεκνοποιία και τεκνοκατοχή κλαρινογαμπρού, που σε κάθε ευνομούμενη χώρα της υφηλίου θα ήταν ποινικά κολάσιμο αδίκημα, στο ελλαδιστάν θεωρείται πρέπον.
Yπάρχουν και χειρότερα. Ο μη υποστηρικτής του ποδοσφαιρικού εξαμβλώματος θεωρείτε ανθέλληνας, προδότης, γερμανοτσολιάς και πιθανώς είναι και ο λόγος που μπήκε η Ελλάδα στο μνημόνιο. Ο εθνικισταράς που προτάσσει ηρωικά τα στήθη του και ξοδεύει και την τελευταία ρανίδα των δωρεάν MB, απέναντι σε κάθε άνανδρη επίθεση στην επίσημη αγαπημένη στα internets, είναι ο ίδιος που αδιαφορεί για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο ή για τον τουρκικό επεκτατισμό στην Θράκη και θεωρεί κάθε αναφορά σε αυτά σοβινισμό. Περιμένει τον Βλαδίμηρο να απελευθερώσει την Πόλη και περνάει την μισή τουλάχιστον μέρα σχολιάζοντας άρθρα με προφητείες στο defencenet. Φωνάζει για την «εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο», μα εκλέγει δήμαρχο ή δημοτικό σύμβουλο κάποιον ύποπτο ή υπόδικο επί της υποθέσεως.
Αλλά η υποστήριξη στο δημιούργημα της παράγκας νο1,νο2 και του ανθρώπου με το πακιστανικό τηλέφωνο παραμένει μέχρι τελευταίας αναπνοής.
Ακατανόητο παραμένει το γιατί πρέπει να αισθάνεσαι υπερήφανος επειδή π.χ. o Samaras κέρδισε ένα πέτσινο πέναλτι – που δεν θα παραδεχτείς ποτέ ότι ήταν πέτσινο, αλλά εάν το είχε κερδίσει o Μήτρογλου απέναντι στην ομάδα σου θα είχες εξεγερθεί για στήσιμο – και προκρίθηκε η εθνική. Επειδή η εθνική ομάδα απαρτίζεται από Έλληνες; Δηλαδή αν ένας Έλληνας επιστήμονας ταυτοποιούσε την ύπαρξη του σωματιδίου του Θεού, θα έπρεπε να ρίξουμε τα τείχη της πόλης από την χαρά μας; Θα έπρεπε να πάμε στο αεροδρόμιο να τον υποδεχτούμε, κουνώντας το λεωφορείο που θα επιβιβαστεί; Να καίμε λάστιχο με το GLX;
Αδυναμία ορθής εκτίμησης της βαρύτητας του φαινόμενου του ποδοσφαίρου. Όταν μαζεύεσαι με κάτι δεκάδες χιλιάδες διεκδικώντας διαγραφή χρεών κάποιας ανώνυμης εταιρίας, μα ταυτόχρονα σιωπάς όταν εργάζεσαι με 190 ευρώ μηνιάτικο, δηλωμένος ως part time, χτυπώντας 10ωρα εργασίας. Όταν επιλέγεις να δώσεις καθημερινά το 1-1,5 ευρώ για να διαβάσεις άρθρο του Νικολακόπουλου. ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ!
Στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον θα μπορούσε να εκλεγεί πρωθυπουργός που θα υποστηρίζει την παραχώρηση αυτούσιου του ονόματος «Μακεδονία» στο κράτος της Π.Γ.Δ.Μ. Θα μπορούσε όμως να εκλεγεί λέγοντας «σιχαίνομαι της εθνική ομάδα ποδοσφαίρου»;
Κάθε ήττα της εθνικής Ελλάδος είναι νίκη του πολιτισμού. Γιατί κάθε ήττα συμβάλει έστω και λίγο στην αποποδοσφαιροποίηση της πολιτικής και στην αποπολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου. Και ευτυχώς το μνημείο ποδοσφαιρικής ανίας άρχισε να καταρρέει. Γιατί όπως λέμε και στο χωρίο μου «Form is Temporary, Class is Permanent».
Για να μάθεις να αντιμετωπίζεις το ποδόσφαιρο σαν θέατρο, και όχι την πολιτική σαν απλό θέατρο απόψεων.
Υ.Γ. Από το 1997 ο Ηλίας είχε απαντήσει για το πόσο «ήρωες είναι οι ποδοσφαιριστές που μας έκαναν όλους υπερήφανους». http://ift.tt/1EBccgv ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ POLITICALDOUBTS.COM
Via
Συμπτώματα παρακμής. Παρήλθε ο καιρός που κάθε γονέας ήθελε τον γιο του λαμπρό επιστήμονα. Οι καιροί άλλαξαν και κάθε πατέρας που σέβεται τον εαυτό του ονειρεύεται το παιδί του με τατουάζ μανίκι, πολύχρωμα ποδοσφαιρικά παπούτσια, στρασάκι σκουλαρίκι, ποδοσφαιριστή κάποιας γνωστής ομάδας που στον ελεύθερό του χρόνο πηδάει – ενίοτε ξύνει το αμάξι της με τα κλειδιά του και την απειλεί – κάποια γνωστή βλαχοτραγουδιάρα που «ερμηνεύει» την επιτυχία – τσιχλοτραγουδάκι της εποχής, ήτοι ακόμα ένα μνημείο νεοελλαδικού σκατοψυχισμού, κατά το «χειρότερη
να είναι η κάθε σου ημέρα» ή «όπως λέει ο λαός, κακό σκυλί ψόφο δεν έχει». Το να είναι ο γόνος σου πυρηνικός φυσικός στου Cern είναι κάπως ντεμοντέ, καθότι το Cern δεν έχει σηκώσει ποτέ τσουλού, δεν το ξέρει η μάνα του – πόσο μάλλον ο γείτονας σου που θες να κάνεις επίδειξη – και το ελβετικό πρωτάθλημα είναι από τα πιο παρακατιανά της Ευρώπης. H τεκνοποιία και τεκνοκατοχή κλαρινογαμπρού, που σε κάθε ευνομούμενη χώρα της υφηλίου θα ήταν ποινικά κολάσιμο αδίκημα, στο ελλαδιστάν θεωρείται πρέπον.
Yπάρχουν και χειρότερα. Ο μη υποστηρικτής του ποδοσφαιρικού εξαμβλώματος θεωρείτε ανθέλληνας, προδότης, γερμανοτσολιάς και πιθανώς είναι και ο λόγος που μπήκε η Ελλάδα στο μνημόνιο. Ο εθνικισταράς που προτάσσει ηρωικά τα στήθη του και ξοδεύει και την τελευταία ρανίδα των δωρεάν MB, απέναντι σε κάθε άνανδρη επίθεση στην επίσημη αγαπημένη στα internets, είναι ο ίδιος που αδιαφορεί για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο ή για τον τουρκικό επεκτατισμό στην Θράκη και θεωρεί κάθε αναφορά σε αυτά σοβινισμό. Περιμένει τον Βλαδίμηρο να απελευθερώσει την Πόλη και περνάει την μισή τουλάχιστον μέρα σχολιάζοντας άρθρα με προφητείες στο defencenet. Φωνάζει για την «εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο», μα εκλέγει δήμαρχο ή δημοτικό σύμβουλο κάποιον ύποπτο ή υπόδικο επί της υποθέσεως.
Αλλά η υποστήριξη στο δημιούργημα της παράγκας νο1,νο2 και του ανθρώπου με το πακιστανικό τηλέφωνο παραμένει μέχρι τελευταίας αναπνοής.
Ακατανόητο παραμένει το γιατί πρέπει να αισθάνεσαι υπερήφανος επειδή π.χ. o Samaras κέρδισε ένα πέτσινο πέναλτι – που δεν θα παραδεχτείς ποτέ ότι ήταν πέτσινο, αλλά εάν το είχε κερδίσει o Μήτρογλου απέναντι στην ομάδα σου θα είχες εξεγερθεί για στήσιμο – και προκρίθηκε η εθνική. Επειδή η εθνική ομάδα απαρτίζεται από Έλληνες; Δηλαδή αν ένας Έλληνας επιστήμονας ταυτοποιούσε την ύπαρξη του σωματιδίου του Θεού, θα έπρεπε να ρίξουμε τα τείχη της πόλης από την χαρά μας; Θα έπρεπε να πάμε στο αεροδρόμιο να τον υποδεχτούμε, κουνώντας το λεωφορείο που θα επιβιβαστεί; Να καίμε λάστιχο με το GLX;
Αδυναμία ορθής εκτίμησης της βαρύτητας του φαινόμενου του ποδοσφαίρου. Όταν μαζεύεσαι με κάτι δεκάδες χιλιάδες διεκδικώντας διαγραφή χρεών κάποιας ανώνυμης εταιρίας, μα ταυτόχρονα σιωπάς όταν εργάζεσαι με 190 ευρώ μηνιάτικο, δηλωμένος ως part time, χτυπώντας 10ωρα εργασίας. Όταν επιλέγεις να δώσεις καθημερινά το 1-1,5 ευρώ για να διαβάσεις άρθρο του Νικολακόπουλου. ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ!
Στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον θα μπορούσε να εκλεγεί πρωθυπουργός που θα υποστηρίζει την παραχώρηση αυτούσιου του ονόματος «Μακεδονία» στο κράτος της Π.Γ.Δ.Μ. Θα μπορούσε όμως να εκλεγεί λέγοντας «σιχαίνομαι της εθνική ομάδα ποδοσφαίρου»;
Κάθε ήττα της εθνικής Ελλάδος είναι νίκη του πολιτισμού. Γιατί κάθε ήττα συμβάλει έστω και λίγο στην αποποδοσφαιροποίηση της πολιτικής και στην αποπολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου. Και ευτυχώς το μνημείο ποδοσφαιρικής ανίας άρχισε να καταρρέει. Γιατί όπως λέμε και στο χωρίο μου «Form is Temporary, Class is Permanent».
Για να μάθεις να αντιμετωπίζεις το ποδόσφαιρο σαν θέατρο, και όχι την πολιτική σαν απλό θέατρο απόψεων.
Υ.Γ. Από το 1997 ο Ηλίας είχε απαντήσει για το πόσο «ήρωες είναι οι ποδοσφαιριστές που μας έκαναν όλους υπερήφανους». http://ift.tt/1EBccgv ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ POLITICALDOUBTS.COM
Via
Διαβάστε περισσότερα »
from SALE de SPORT http://ift.tt/1EBccgx
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου